Micro water jet technologie voor zacht debridement
Aanvraag voor decubitus categorie IV ~ Sebastian Kruschwitz
Chronische wonden veroorzaken veel leed en beperken de levenskwaliteit van de getroffen patiënten aanzienlijk. Behandeling is vaak moeilijk. Een belangrijk probleem is vaak de aanwezigheid van bacteriële kolonisatie in de vorm van biofilms op de wonden. Dit komt doordat in een biofilm ingebedde bacteriën een hoge tolerantie hebben voor de overigens zeer effectieve en beproefde wonddesinfectiemiddelen. Daarom is het des te belangrijker de biofilm te verwijderen - bij voorkeur voorzichtig en zonder het weefsel te beschadigen. Micro waterjet technologie kan hier zorgen voor een zeer zacht maar zeer effectief debridement en een goed voorbereid wondbed (zie kader).
Naast de behandeling van de onderliggende oorzaken is een schoon wondbed een basisvoorwaarde voor een ongestoord verloop van de complexe wondgenezingsprocessen. Zo beschrijft het internationale consensusdocument1 de strategische aanpak van wondhygiëne in vier stappen:
Stap 1: Irrigatie en reiniging,
2e stap: debridement,
3e stap: wondmarge en omliggende behandeling,
Stap 4: Het wondverband.
Wanneer een wond moeilijk geneest, is de onderbreking van het genezingsproces grotendeels te wijten aan de aanwezigheid van een hardnekkige biofilm (taaie, dunne slijm- of matrixlaag met daarin verschillende micro-organismen) in de wond. Hoewel ook andere patiëntgerelateerde factoren de genezing kunnen vertragen, wordt steeds meer erkend dat de meeste chronische wonden biofilm bevatten, die een belangrijke hindernis voor genezing vormt. Biofilm, als veroorzaker van kritische kolonisatie, verhoogt het risico van infectie in elk weefsel. Bij chronische wonden bestaat een verhoogd risico op biofilmvorming als gevolg van onderliggende aandoeningen zoals diabetes mellitus, chronische veneuze insufficiëntie (CVI) of perifere arteriële aandoeningen (PAVD). Verhoogde virulentie van micro-organismen, antibioticaresistentie en/of immunodeficiëntie of immunosuppressie van patiënten vergroot het risico van biofilmvorming nog verder. Maar ook verpleegkundig relevante factoren kunnen verantwoordelijk zijn voor een verminderde wondgenezing, zoals blijkt uit het volgende casusverslag.
Casuïstiek
Een bedlegerige 61-jarige patiënte leed aan een decubitus ulcus van graad IV dat niet langer zuiver poliklinisch kon worden behandeld volgens de beste praktijk voor wondbehandeling, maar een ziekenhuisopname vereiste voor chirurgische behandeling. Deze patiënt had de volgende diagnoses:
- Wakker coma met truncal ganglion bloeding rechts, met
- Ventriculaire collaps met arterioveneuze malformatie (AVM)
- Diabetes mellitus type 2
- Ernstige dysfagie
- Arteriële hypertensie
- hypercholesterolaemie
- componenten die relevant zijn voor de verpleegkundige zorg: Incontinentie urinaire en fecale ernstige cognitieve stoornissen.
Samengevat had de patiënt de volgende verzwarende factoren die relevant zijn voor de verpleging en die de wondgenezing beïnvloeden:
- Leeftijd
- verzwakte immuunstatus
- cachexie
- consumptieve onderliggende ziekte
- Cognitieve stoornis
- Volledig immobiel
- Urine- en fecale incontinentie
- Causale therapie:
- in bed een herpositioneringssysteem
- Mobilisatie naar rolstoel (met AD kussen).
De patiënt werd opgenomen in een ziekenhuis in Berlijn voor chirurgisch debridement van het decubitus omdat zich aan de basis van de wond verscheidene necrose en avitaal weefsel hadden gevormd.
Succesvol gebruik van een gerichte microwaterstraal
Het wondbed was echter nog duidelijk bedekt na chirurgisch debridement (fig. 1). Om de wond zo voorzichtig mogelijk te reinigen en de resterende of zich opnieuw vormende, taaie biofilm te verwijderen, gebruikten wij de zogenaamde microwaterjettechnologie (debritom+, Medaxis). In een gecontroleerd onderzoek in meerdere centra zijn de voordelen van debridement met behulp van microwaterstraaltechnologie in vergelijking met standaard chirurgisch debridement reeds bewezen.2 De zachte verwijdering van geïnfecteerd, beschadigd of dood weefsel met de debritom leverde ook bij onze toepassing uitstekende genezingsresultaten op. Na het aanbrengen van het debritoom is aan de basis van de wond aanzienlijk minder coating zichtbaar (fig. 2).
De wond werd in totaal 4 keer behandeld met het debritoom. Na elke behandeling was al te zien dat het wondbed aanzienlijk meer gereinigd kon worden en de wondgenezing verder vorderde (fig. 2-6).
De wond werd behandeld met alginaat als wondvulling. Een superabsorber werd zo lang als dekmantel gebruikt,
totdat het granulatieweefsel de wond volledig vult. Later werd een PU-schuim gebruikt. De intervallen tussen de verbandwisselingen waren drie dagen. Over het geheel genomen duurde het tot 10 maanden voordat de wond genezen was, hoewel dit ook te wijten was aan de verminderde algemene conditie en de andere begeleidende factoren die de genezing belemmerden zoals hierboven beschreven.
Auteur:
Sebastian Kruschwitz, hoofd wondenbeheer, wondzorgtherapeut ICW, verpleegkundig specialist voor extramurale beademing, plaatsvervangend casemanager, ZBI-groep, Franz-Jacob-Strasse 4D, 10369 Berlijn.
1 Internationaal consensusdocument: Moeilijk genezende wonden bestrijden met een vroegtijdige antibiofilm-interventiestrategie: wondhygiëne. JWC 2020; 29(3): S2-S26
2 Armstrong DG, Zelen C: Multicenter, Randomized Controlled Clinical Investigation Evaluating a Unique Micro Water Jet Technology Device Versus Standard Débridement in the Treatment of Diabetic Foot. Diabetes 2022; 71(Supp_1). DOI: 10.2337/db22-30-LB
Hier vindt u het volledige verslag:
Studie Sebastian Kruschwitz
