Micro-waterstraaltechnologie voor zacht debridement
Aanvraag voor decubitus categorie IV ~ Sebastian Kruschwitz
Chronische wonden veroorzaken veel leed en beperken de levenskwaliteit van getroffen patiënten aanzienlijk. Behandeling is vaak moeilijk. Een belangrijk probleem hierbij is vaak de aanwezigheid van bacteriële kolonisatie in de vorm van biofilms op de wonden. Dit komt doordat bacteriën die zich in een biofilm bevinden een hoge tolerantie hebben voor anders zeer effectieve en bewezen wonddesinfectiemiddelen. Daarom is het des te belangrijker om de biofilm te verwijderen - bij voorkeur voorzichtig en zonder het weefsel te beschadigen. Micro-waterjettechnologie kan zorgen voor een zeer zacht maar zeer effectief debridement en een goed voorbereid wondbed (zie kader).
Naast het behandelen van de onderliggende oorzaken is een schoon wondbed een basisvoorwaarde voor een ongestoord verloop van de complexe wondgenezingsprocessen. Het internationale consensusdocument1 beschrijft de strategische aanpak van wondhygiëne in vier stappen1:
Stap 1: Irrigatie en reiniging,
2e stap: debridement,
Stap 3: Behandeling van de wondrand en het omliggende gebied,
4e stap: wondverband.
Wanneer een wond moeite heeft met genezen, is de onderbreking van het genezingsproces grotendeels te wijten aan de aanwezigheid van een hardnekkige biofilm (taaie, dunne laag slijm of matrix met verschillende micro-organismen erin ingebed) in de wond. Hoewel ook andere patiëntgerelateerde factoren de genezing kunnen vertragen, wordt steeds meer erkend dat de meerderheid van chronische wonden biofilm bevatten, wat een belangrijke barrière voor genezing vormt. Biofilm als voorloper van kritische kolonisatie verhoogt het risico op infectie in elk weefsel. Er is een verhoogd risico op biofilmvorming in chronische wonden als gevolg van onderliggende ziekten zoals diabetes mellitus, chronische veneuze insufficiëntie (CVI) of perifere arteriële aandoeningen (PAD). Verhoogde virulentie van micro-organismen, antibioticaresistentie en/of immunodeficiëntie of immunosuppressie bij patiënten vergroot het risico op biofilmvorming nog verder. Zorggerelateerde factoren kunnen echter ook verantwoordelijk zijn voor een verminderde wondgenezing, zoals te zien is in het volgende casusverslag.
Casuïstiek
Een bedlegerige 61-jarige vrouwelijke patiënt leed aan een graad IV decubitus ulcus dat, volgens best practice wondbehandeling, niet langer poliklinisch kon worden behandeld, maar een ziekenhuisopname vereiste voor chirurgische behandeling. Deze patiënt had de volgende diagnoses:
- Wakker coma met rechter common ductale bloeding, met
- Ventrikelbloeding met arterioveneuze malformatie (AVM)
- Type 2 diabetes mellitus
- Ernstige dysfagie
- Arteriële hypertensie
- Hypercholesteroliëmie
- Zorgrelevante componenten: Urine- en fecale incontinentie Ernstige cognitieve disfunctie.
Samenvattend werden de volgende verzwarende zorgrelevante en wondgenezingsbeïnvloedende factoren geïdentificeerd bij de patiënt:
- ouderdom
- verzwakte immuunstatus
- cachexie
- consumerende onderliggende ziekte
- Cognitieve stoornis
- Volledig immobiel
- Incontinentie voor urine en ontlasting
- Causale therapie:
- een herpositioneringssysteem in bed
- Mobilisatie in een rolstoel (met AD-kussen).
De patiënt werd opgenomen in een ziekenhuis in Berlijn voor chirurgisch debridement van het decubitus, omdat er zich meerdere necrose en avitaal weefsel op het wondbed had gevormd.
Succesvol gebruik van een gefocuste microwaterstraal
Het wondbed was echter nog steeds duidelijk bedekt, zelfs na chirurgisch debridement (afb. 1). Om het weefsel zo voorzichtig mogelijk te reinigen en de resterende of opnieuw opkomende taaie biofilm te verwijderen, gebruikten we de zogenaamde microwaterjettechnologie (debritom+, Medaxis). Een gecontroleerd onderzoek in meerdere centra heeft al de voordelen aangetoond van debridement met behulp van microwaterjettechnologie in vergelijking met standaard chirurgisch debridement.2 De zachte verwijdering van geïnfecteerd, beschadigd of dood weefsel met de debritom leverde ook uitstekende genezingsresultaten op in onze toepassing. Na gebruik van het debritoom zijn er aanzienlijk minder afzettingen zichtbaar op het wondbed (afb. 2).
De wond werd in totaal 4 keer behandeld met het debritoom. Na elke behandeling was al te zien dat het wondbed aanzienlijk meer gereinigd kon worden en dat het wondgenezingsproces verder vorderde (Fig. 2-6).
De wond werd behandeld met alginaat als wondvulling. Gedurende deze tijd werd een superabsorberend middel gebruikt als afdekking,
totdat het granulatieweefsel de wond volledig opvulde. In een later stadium werd PU-schuim gebruikt. Het verband werd om de drie dagen verwisseld. Over het geheel genomen duurde het tot 10 maanden voordat de wond genezen was, hoewel dit ook te wijten was aan de verminderde algemene conditie en de andere begeleidende genezingsbelemmerende factoren die hierboven beschreven zijn.
Auteur:
Sebastian Kruschwitz, hoofd afdeling wondbehandeling, wondzorgtherapeut ICW, verpleegkundig specialist ambulante beademing, plaatsvervangend casemanager, ZBI Group, Franz-Jacob-Straße 4D, 10369 Berlijn.
1 Internationaal consensusdocument: Het trotseren van moeilijk genezende wonden met een vroegtijdige antibiofilm-interventiestrategie: wondhygiëne. JWC 2020; 29(3): S2-S26
2 Armstrong DG, Zelen C: Multicenter, Randomised Controlled Clinical Investigation Evaluating a Unique Micro Water Jet Technology Device Versus Standard Débridement in the Treatment of Diabetic Foot. Diabetes 2022; 71(Supp_1). DOI: 10.2337/db22-30-LB
Je kunt het volledige rapport hier vinden:
Studie Sebastian Kruschwitz
